🎇 Kazimierz Przerwa Tetmajer Widok Ze Świnicy Do Doliny Wierchcichej

Capri. Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Ceny już od 3,49 zł Porównaj ceny i zobacz opinie w 1 sklepach. Zobacz inne Pozostałe E-booki, najtańsze i najlepsze oferty tylko na Ceneo.pl Kazimierz Przerwa-Tetmajer (właśc. Jan Kazimierz) urodził się 12 lutego 1865 r. w Ludźmierzu na Podhalu, zmarł 18 stycznia 1940 r. w Warszawie. Najpierw pochowano go w Warszawie, a następnie w 1986 r. na zakopiańskim Pęksowym Brzyzku. Był poetą i prozaikiem, jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Młodej Polski, uznawany za Pejzaże górskie tworzył poeta zgodnie z techniką impresjonistyczną, dowodząc wielkiej wrażliwości na odcienie barw wydobywanych przez refleksy światła. Widać to np., kiedy opisuje "Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej". KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER Koniec wieku KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER Wędrowcy KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER Geniusze KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej i wiele innych książek, wierszy, obrazów, audiobooków… Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Hymn do Nirwany), - erotyzm – zapamiętanie się w intensywnych doznaniach erotycznych, „rozpaczliwy hedonizm” (np. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, *** [Ja, kiedy usta ku twym ustom chylę…]), - natura – piękno natury zdolne pokonać pesymizm i rozpacz, a nawet pomóc odnaleźć wiarę w Boga (np. Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej: opis doliny widzianej ze szczytu góry. Wyeksponowanie piękna i doskonałości przyrody za pomocą techniki synestezyjnej; Lubię, kiedy kobieta: śmiały erotyk poety opisujący kolejne stadia miłosnej gry aż do zapomnienia się. Jednak kobieta naprawdę stanowi dla poety tylko narzędzie Prognoza pogody dla Świnicy (Tatry) na poniedziałek o godz. 10:00 przewiduje: Temperatura: -13 °C Prędkość wiatru: 28 km/h Według meteorologów, na Świnicy o godz. 11:00 w poniedziałek powinno być: Temperatura: -12 °C Prędkość wiatru: 26 km/h W poniedziałek o godz. 12:00 na Świnicy przewidywane są następujące warunki: I46IY. Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki Taki tam spokój... Na gór zbocza Światła się zlewa mgła przeźrocza, Nad senną zieleń gór. Szumiący zdala wśród kamieni, W słońcu się potok skrzy i mieni W srebrno-tęczowy sznur. Ciemno-zielony w mgle złocistej Wśród ciszy drzemie uroczystej Głuchy smrekowy las. Na jasnych, bujnych traw pościeli, Pod słońce się gdzieniegdzie bieli W zieleni martwy głaz. O ścianie nagiej, szarej, stromej, Spiętrzone wkoło skał rozłomy W świetlnych zasnęły mgłach. Ponad doliną się rozwiesza Srebrzysto-turkusowa cisza Nieba w słonecznych skrach. Patrzę ze szczytu w dół: podemną Przepaść rozwarła paszczę ciemną — Patrzę w dolinę w dal: I jakaś dziwna mię pochwyca Bez brzegu i bez dna tęsknica, Niewysłowiony żal... Kochani bardzo proszę was o pomoc to dla mnie być albo nie być za najlepszą odpowiedź daje naj :)))) 1. Objaśnij znaczenie i genezę trzech nazw epoki: a) Młoda Polska, b) modernizm, c) neoromantyzm. 2. Określ ramy czasowe epoki. 3. Przedstaw trzy główne założenia koncepcji moralności autorstwa Friedricha Nietzschego. 4. Przeczytaj cytowany niżej fragment, a następnie: a) scharakteryzuj kreację podmiotu lirycznego, b) nazwij postawę wyrażoną w utworze, c) scharakteryzuj tę postawę (wskaż cztery cechy), d) podaj nazwisko filozofa, którego poglądy były inspiracją dla modernistycznej postawy zilustrowanej w utworze. Kazimierz Przerwa-Tetmajer Koniec wieku XIX (fragment) Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy, dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza? Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza, człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy. 5. Przeczytaj cytowany niżej fragment, a następnie: a) rozpoznaj kierunek artystyczny obecny w utworze, b) podaj trzy argumenty na poparcie swojego zdania, c) wypisz z tekstu personifikację. Kazimierz Przerwa-Tetmajer Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej (fragmenty) Taki tam spokój... Na gór zbocza światła się zlewa mgła przezrocza, na senną zieleń gór. […] Ponad doliną się rozwiesza srebrzystoturkusowa cisza nieba w słonecznych skrach. Patrzę ze szczytu w dół: pode mną przepaść rozwarła paszczę ciemną– patrzę w dolinę, w dal: i jakaś dziwna mię pochwyca bez brzegu i bez dna tęsknica, niewysłowiony żal... 6. Wskaż jedno podobieństwo i jedną różnicę między symbolem a alegorią. 7. Wymień symbole występujące w wierszu Kasprowicza Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach. 8. Zinterpretuj metaforyczny sens tytułu powieści Stefana Żeromskiego Ludzie bezdomni, odwołując się do kreacji trzech dowolnych bohaterów utworu. 9. Przywołaj dwa dzieła sztuki pojawiające się w I rozdziale Ludzi bezdomnych oraz określ ich symboliczne znaczenie, służące zilustrowaniu wyboru etycznego, przed jakim staje Tomasz Judym. 10. Uzupełnij tabelę dotyczącą obrazu chłopów i inteligencji w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. INTELIGENCJA CHŁOPI przedstawiciele (trzech bohaterów) charakterystyka (po cztery cechy; należy uwzględnić wzajemne relacje między grupami oraz ich stosunek do przeszłości) 11. Scharakteryzuj świat przedstawiony w Chłopach Władysława S. Reymonta. Objaśnij, na czym polega: a) realizm obrazu życia wiejskiego w powieści, b) mitologizacja i sakralizacja rzeczywistości dokonana w utworze. 12. Uzupełnij tabelę dotyczącą relacji między osobami a osobami dramatu w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. OSOBA OSOBA DRAMATU PRZYCZYNA PRZYBYCIA ZJAWY I JEJ ZNACZENIE SYMBOLICZNE Rycerz Czarny Hetman Dziad 13. Stefan Żeromski twierdził, iż Trzeba rozrywać rany polskie, żeby się nie zabliźniły błoną podłości. Na podstawie analizy podanego fragmentu utworu określ, w jaki sposób autor realizuje postawiony sobie cel. Stefan Żeromski Rozdzióbią nas kruki, wrony… (fragmenty) Wrony z wielką rozwagą, taktem, statkiem, cierpliwością i dyplomacją zbliżały się, przekrzywiając głowy i uważnie badając stan rzeczy. Szczególnie jedna zdradzała największy zasób energii, żądzy odznaczenia się czy nienawiści. […] Przymaszerowała aż do nozdrzy zabitego konia, z których sączył się jeszcze sopel krwi skrzepłej, okrytej błoną rudawą. […] Wtedy bez namysłu skoczyła na głowę zabitej szkapy, podniosła łeb do góry, rozkraczyła nogi jak drwal zabierający się do rąbania, nakierowała dziób prostopadle i jak żelaznym kilofem palnęła nim martwe oko trupa. […] Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta (należy jej się tytuł wrony „tej miary”), co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania. 14. Napisz, jakie są ramy czasowe XX- lecia międzywojennego. i krótko opisz trzy koncepcje naprawy Polski ukazane w Przedwiośniu. 16. Przeczytaj zacytowane dalej fragmenty, a następnie na ich podstawie oraz na podstawie znajomości całego utworu objaśnij metaforyczny sens tytułu powieści Stefana Żeromskiego. Odwołaj się do: a) kreacji głównego bohatera, b) refleksji na temat sytuacji w powojennej Polsce przedstawionych w utworze. Stefan Żeromski Przedwiośnie (fragmenty) Fragment I I tutaj, w tym poziomym i przyziemnym uprzytomnieniu „Przedwiośnia” żywota, najistotniejszy, najzdrowszy, najtęższy obraz przedwiośnia i zdrową, tryskającą życiem treść jego musimy zamknąć na klucz i pozostawić niezdrowej, zepsutej, pełnej cynizmu „domyślności” czytelnika(-czki). (Przyp. aut.) Fragment II − Bo też dopiero początek. […] Tamci ludzie, których widzisz na tych podobiznach, żyli podczas najsroższej zimy. Patrzyli na życie dalekie poprzez obmarznięte kraty. Jakże mieli dać nam prawdziwą wiadomość o życiu ludzi spracowanych w warsztatach i po norach? I my sami jeszcze nie wiemy, co i jak, gdyż dopiero pierwszy wiosenny wiatr powiał w nasze twarze. To dopiero przedwiośnie nasze. Wychodzimy na przemarznięte role i oglądamy dalekie zagony. Bierzemy się do własnego pługa, do radła i motyki, pewnie że nieumiejętnymi rękami. Trzeba mieć do czynienia z cuchnącym nawozem, pokonywać twardą, przerośniętą caliznę. − Bardzo coś długo trzeba czekać, aż się tu zabiorą do roboty. − Wierzymy, że doczekamy się jasnej wiosenki naszej... Spis treści Las: 1 Przyroda nieożywiona: 1 Tęsknota: 1 1Taki tam spokój… Na gór zbocza światła się zlewa mgła przezrocza[1], Na senną zieleń gór. Szumiący z dala wśród kamieni, 5W słońcu się potok skrzy i mieni W srebrno-tęczowy sznur. LasCiemno-zielony w mgle złocistej Wśród ciszy drzemie uroczystej Głuchy smrekowy[2] las. 10 Na jasnych, bujnych traw pościeli, Pod słońce się gdzieniegdzie bieli W zieleni martwy głaz. Spiętrzone wkoło skał rozłomy[3] 15W świetlnych zasnęły mgłach. Ponad doliną się rozwiesza[4] Srebrzystoturkusowa cisza Nieba w słonecznych skrach. TęsknotaPatrzę ze szczytu w dół: pode mną 20Przepaść rozwarła paszczę ciemną — Patrzę w dolinę w dal: I jakaś dziwna mnie pochwyca Bez brzegu i bez dna tęsknica, Niewysłowiony żal…

kazimierz przerwa tetmajer widok ze świnicy do doliny wierchcichej